Verwachtingen

(Om een 'volger' te worden kun je op de knop hiernaast drukken en met je hotmail bij het Googleaccount, of via Twitter of Yahoo inloggen. Via je mail krijg je dan een berichtje als ik iets geschreven heb. Je kunt ook, zonder dat je volger bent, een berichtje achterlaten.)

_________________________________________________________________________________

Naar aanleiding van een verjaardagsfeestje dat ik organiseerde en waarbij op het laatst bleek dat bijna niemand kon komen, voelde ik zoveel verdriet en woede dat ik besefte dat dit iets over mij zei en dat ik hier naar moest kijken. 

Na enige weerstanden van mijn Ego doorbroken te hebben, zag ik ineens klaar helder dat ik op het terrein van afspraken maken voor bezoekjes, verjaardagen en andere sociale aangelegenheden, nog heel erg in mijn Ego zat. Ik was mij daar niet eens van bewust! 

Voor iemand die een boek over het Ego heeft geschreven, toch even pijnlijk om te onderkennen. Het is duidelijk dat ook hier sprake was van enige beroepsdeformatie, ook wel blinde vlekken genoemd.

Enfin, ik zag ineens hoe ik mij op het gebied van sociale contacten nog altijd in allerlei bochten wring om voor iedereen klaar te kunnen staan. Ik zorgde dat ik op vrijwel iedere verjaardag en afspraak aanwezig was en negeerde de stress en de uitputting die zich vaak van mij meester maakten. 

Mijn Ego wilde dat ik overal zou zijn. Allerlei redenen vlogen door mijn hoofd: "ik vind het zelf ook fijn als mensen komen op een verjaardag' 'ik wil ze graag te vriend houden', 'dan krijg ik gezeur over de reden van afzeggen' en 'het is toch familie, dus dan moet je wel'.
Echter de reden 'anders denken zij dat ik hen niet belangrijk vindt' was eerlijk gezegd wel de belangrijkste gedachte om iedere keer in de houding te springen.

Maar onder deze oppervlakkige gedachten lag de angst dat men mij niet meer een goede vriendin zou vinden  en dat zou kunnen betekenen dat zij dan weg lopen uit mijn leven. 

Waarmee ik weer uitkom bij de basis van mijn boek: het inzicht dat ons Ego zó bang is om alleen te staan dat hij er álles voor over heeft om zich te verbinden aan andere mensen.
De een mens doet dit door zich bij een groep aan te sluiten en de ander doet dit door lief te doen, om lief gevonden te worden. Er zijn ook mensen die zich bij voorbaat al afsluiten van de rest omdat zij onbewust het idee hebben dat zij dan in ieder geval niet afgewezen kunnen worden.
Voor alle duidelijkheid...dit zijn meestal grotendeels onbewuste processen!

Je kunt alleen maar uit die processen komen door bewustwording en keuze.
De keuze om vanuit je Hart (intuïtie) te gaan leven en werkelijk te voelen wat goed is voor jóu.....

Ik ontdekte dat ik dus niet zozeer teleurgesteld in en boos op de mensen om mij heen was maar in mijzelf!  Wat pijnlijk om te zien hoezeer ik mijzelf tekort had gedaan door zo rond te rennen vanuit angst. Angst voor afwijzing, angst om niet gezien te worden en dat terwijl ik mijn Ego toch zo goed al ken.

Het was ook even slikken dat ik al zo lang bezig ben met het ontdekken van mijn Ego en op dit stuk toch nog de plank missloeg!

Maar mijn lieve vrienden, die overigens echt ook plausibele redenen hadden om af te zeggen, hebben mij onbewust weer even met de beide benen op de grond gezet. Ik heb weer een wijze les geleerd, met dank aan het Universum die de tekens overduidelijk op ons pad strooit, zelfs als je ze liever niet ziet :)

Ik zal waarschijnlijk vanaf nu veel vaker nee zeggen tegen voorstellen, ik zal vanaf nu waarschijnlijk ook minder vaak op alle verjaardagen verschijnen, ik zal minder sociaal zijn en mij meer terug trekken dan mensen van mij gewend zijn.

Niet vanuit (Ego) wraak maar omdat ik beter naar mijzelf ga luisteren. Als ik voel dat ik zin heb dan kom ik, als ik geen zin heb dan kom ik niet... zo simpel. Familie of vrienden, ik maak er geen onderscheid meer in.

Als ik dingen tegen mijn zin in doe voel ik dat onmiddellijk. Ik voel weerstand en voel mij dan gestrest.
Dat geldt voor iedereen! 

We hebben eigenlijk maar één persoon in ons leven waarmee we tot onze dood het mee moeten doen en dat is onszelf. Voor die persoon moeten we het eerst goed zorgen en dan pas kan er ruimte zijn voor anderen.

Vanaf nu zal ik een afzegging, van wie dan ook, niet meer persoonlijk opvatten. Ik vat het dan op als een teken dat de ander goed voor zichzelf zorgt en daar kan ik alleen maar heel blij om zijn.
Hoe beter wij voor onszelf zorgen, hoe beter wij voor elkaar zijn als we wél tijd maken en nemen.
Die tijd zal dan echte quality time zijn, omdat we er dan allebei echt zin in hebben en er met volle energie en met een hart vol liefde zitten.

Liefs Yvette